මස්ඉඹුල

පට්ටගැහූ පොත් වලින් 

ඇහිඳගෙන වචන ඔහු

ජීවිතෙන් 

වහරෙහි රටා

සියළු නෙත් යොමා දෙස

දකියි විනිවිද දකියි

ඔහු කියවයි කියවයි

නොදන්නා තැනෙක සිට

රූපක එකට හමු වෙන

අන්දරය හා අන්දරේ

දෙදෙන උනුනගෙ රෙදි ලිහා ලන

එකවර මහ හිනාවක් පුපුරවන

වෙන්න බැරි හුටප්පරයක් අසල

නවතී..

මට සහතිකයි, එවිටයි වචන ආවේ ඔහුට

තුරුහිසින් මුදුන් මුලෙන්

අඹ පළුවකින් ඉලිප්පී

ඇබින්දක් දොළු වුන අන්නාසියකින් මිරිකී

පිටුපස නිදන කුටියක දුක් කඳුලකින් ආසුත

ඝර්ම සුලඟෙන් උකහාගෙන

මතක පරයන මන්තර 

විස්මයෙහි මියැසිය

නෙලාගෙන අඩි ලකුණකින්  

බුඩෙකුගෙ අසතුටෙන්

අව්වටයි වැස්සටයි අහුවුන

ඔහුගෙ හදවත පාත්තරයකි

යටහත් බව පහත් බව 

එකවර කාල්ගෑමට

ඔහු එනිසා පිසී අන්දර

සහ තලුමරයි කවි 

රස ලෝලයෙක් විලසට

මහ මිළක් ගෙවමින

හොඳ අවන් හලෙහි ඔහුගෙම

සෑහෙන කෑම වේලක්

අත ඇති මිළට සරිලන

එපමණක් මට ඇති

එද මම ඔහු ගැන ලියමි, එය මට සහතිකයි

ඒත් මේ නිහඬ කෝකියා

පරිකල්පනය මෘදු කරන්නා

සියලු දේ දීමෙන් ඔහුට හැකි

සංතුෂ්ටියෙන් පිරුනු බව තමා දැන ගනියි

පිරෙන විට කුසගින්නේ යළි යළිත්

පුදයි සිය කුස

කාව්‍යමය තෘප්තියට..

දොර දොර හිඟා ගියෙ ඔහු

පාත්තරයක් අරන්

මේ සන්නාසියා

අම්බලමක ඉඳන් 

අලංකාරික උමතුබව අතර

'අනේ පදයක්

හරි දෙකක්

කවි ගින්නේ ඉන්න මිනිහෙකුට..

අනේ පිංකරන...'

ඔහු හිඟා කෑවේය

දුන්නෝය ඔවුහු

අකුරු දත් අය 

වදන් ළඟ තිබුණු අය

සහ තවත් දත් අය

නිහැඬියාව හා අවකාශය

උඩින් ඉස තුනපහ යෙදූ

අලුත් කාසි වලටත් ජය

ඔහු නෙළුවේය, තේරුවේය

මේ විමසුමැති නෙලන්නා

වදන් ඔසු 

වේදනා නසන මෙන

දිවියෙහි සුව නොවන රෝදුකට

විටෙක සිනහවක් අවුස්සන

තව වරෙක කුඩා තුඩකින් අනින

කඳුලක් දෙකක් ඇහැරවන

ඔහු නෙළුවේය, හොඳ කළේය

කම්බ අතරෙහි පොත් කළෙය

කවි

ලොවම ගලවනු නොහැකි

නමුත් කියවන එකෙක් දෙන්නෙක්

බේරිය හැකි

කවි පින් හිතැත්තා

කුණුකඳු ගොණු කරන්නා

මිහිරි මතකය යළි යොදන්නා

දුස්සීන පෙරළවන්නා

අන්දර ගොතන්නා

රටක් හා මිනිසුන්

පබඳක් නොවෙන කිසිවිට 

පබඳක් බවට නොහෙලන

ජාතක මවන්නා

කවි දානපතියා

මිතුරු  ගුරුවරයා

අලුත් අවුරුදු දිනෙක

මහළු මිනිහෙක් වලපවන්නා

මේ දිගු සැහැල්ල ම

කෙටිකළ නොහැකි මට

මම නොවෙන නිසා ඔබ

ඔබ දිගු රජ කතා

කවි බිඳු වලට හකුළන

සූර හද සිපුමකින්

වචන පෙරලන කතා වැව් ලෙස

මේ දිගු සැහැල්ලම

මහ පුරසාරමකි:

දැන් මම දනිමි

යමක් 

අමතක කළ නොහැකි.

'Masimbula' නමින් මා මිත්‍ර මහින්ද ප්‍රසාද් මස්ඉඹුල ගැන ඉංග්‍රීසියෙන් ලියු කවියක් මෙසේ සිංහලට නැංවුයේ හෂිත අබේවර්ධන යි. You can read the original here.